Soms kom je een onderzoek tegen waarbij je spontaan de wenkbrauwen fronst. Voor mij was dat een onderzoek naar de gezondheidsvoordelen van huisdieren. Mensen met een huisdier zouden langer leven, minder stress hebben en minder aan hartziekten lijden. Op korte termijn zou het gezelschap van huisdieren overigens ook je bloeddruk verlagen.
Opstaan
Nu geloof ik dat allemaal best, maar de dagelijkse realiteit is in mijn huis toch net ietsje anders. Het begint ’s morgens heel vroeg. Regelmatig besluit de hond dat ik genoeg geslapen heb en maakt ze mij wakker. Soms gaat ze gewoon zielig trillend naast mijn hoofd zitten, maar vaak pakt ze het iets minder subtiel aan en begint ze in mijn neus te bijten. Terwijl ik slaapdronken probeer recht te gaan zitten, ligt zij op haar rug te draaien, ondertussen met haar poten in de lucht schoppend en toch nog even proberend of ze met haar bek mijn pols niet te pakken krijgt.
Thee
Ben ik eenmaal zo ver dat ik naar beneden ga, dan wil ik natuurlijk wel eerst even rustig wakker worden. Sommigen hebben daar een flinke kop koffie voor nodig, maar ik ben geen koffiedrinker. Bij mij is het een kop thee, liefst zwarte met een fruitsmaakje. Ik ben niet zo naïef dat ik denk dat ik meteen recht heb op een volledig ontbijt, maar een kop thee moet toch kunnen?
Katten
Dan begint het; kat nummer 1 staat zielig tegen het raam te springen en te miauwen. Binnen laten, zeg je? Nee, dat wil ze dus niet. Ze komt nooit verder dan de vensterbank en dan gaat ze pontificaal in het raamkozijn zitten. Terwijl het buiten -5 is, blijft dat raam dicht, er zijn grenzen. Kat nummer 2 wil eten en hij wil het nu. Niet zomaar wat eten, want brokjes staan er 24 uur per dag. Nee, hij wil blikvoer of hondenbrokjes of brood of kaas of yoghurt, maakt niet uit, als het maar geen kattenbrokjes zijn.
De Hond
Terwijl ik mij bedenk hoe graag ik een minuutje voor mezelf wil, draait de hond om mij heen, enthousiast heen en weer rennend naar de deur en terug naar haar etensbakje. Pfff ze kent mij al 7 jaar. Nee, ik ga niet in pyjama naar buiten en eten krijg je pas als wij gegeten hebben, net zoals in de afgelopen 7 jaar.
Ik zie je niet, ik hoor je niet
Dus ik pak mijn thee, ga zitten en probeer even te ontspannen, terwijl 2 meter verder een kat hartverscheurend miauwt en tegen het raam springt, de hond mij verwijtend aan zit te kijken en ik een andere, zeer weldoorvoede kat in mijn keuken van alles hoor openscheuren.
Dief
En zo is de sfeer voor de rest van de dag gezet. Regelmatig moet ik controleren of er niets op het aanrecht staat, want wat er ook staat, kat nummer 2 heeft het te pakken. Pakken melk en zelfs pakken fruitsap worden opengescheurd (nee, Mittens, ik verstop nog altijd geen vis in pakken fruitsap). Broodtrommel niet dicht? Kat-lief pakt de zak wel, scheurt hem open en wil zelfs nog wel delen met de hond die er onder staat te wachten.
Bloeddrukverlagend? niet bij mij hoor.
Ziek
Maar toen kreeg ik een paar weken geleden griep. In plaats van op te staan, bleef ik hondsberoerd in mijn bed liggen. En ja hoor, daar kwam de hond. Maar in plaats van in mijn neus te bijten, kwam ze tegen mijn rug aanliggen. Af en toe snuffelde ze even aan mijn haar of kreeg ik een likje op mijn wang. Ik voelde mij meteen beter.
Liefdesverdriet
Ook puberdrama’s worden hier in huis opgelost met een hondenknuffel. “Alle tranen zijn voor Loulou” is ons motto. Dus traantjes van liefdesverdriet? Dat wordt snel opgelost met een paar welgemikte likken over het gezicht. Probeer dan nog maar eens droevig te blijven. En bij stil verdriet gaat ze gewoon heel dicht tegen je aan liggen, liefst nog met het hoofdje op je schoot. En terwijl ik dit allemaal opschrijf, ligt ze naast mij op de bank. Uiteraard onder een dekentje want mijn hond is al net zo een koukleum als ik.
Cadeautjes
En ook kat nummer 2 probeert het goed te maken. Uiteraard op een kattenmanier met kattencadeautjes. Regelmatig ligt er namelijk een lekkere vette muis of zelfs een rat bij mijn achterdeur, maar of ik daar nu echt zo blij mee ben…
En hoe zit het bij jullie? Worden jullie soms ook gestrest van je huisdier of is jouw huisdier beter opgevoed?
xxx
Wat een leuk artikel! O ja, heel herkenbaar! Marie heeft de neiging om mij midden in de nacht wakker te maken omdat ze vis wil. Brokjes staan hier ook, maar vis shall it be.(van die zakjes van Felix, iets anders willen ze niet)
En Jeroen of Tom kan rondlopen maar daar reageren ze niet op, dan komen ze toch moeders zoeken.
Toen wij nog honden hadden durfde ik soms bijna mijn schoenen niet aan te doen, dan stonden ze al kwispelend voor mij. Zo sneu als ik dan ergens anders naar toe moest. En inderdaad, als ze uit wilden…
Dieren voelen stemmingen altijd heel goed aan. Toen Marie in de verf gestapt was en ik de vloer schoonmaakte heb ik ze daarna niet meer gehoord. Ik was zo moe toen… Alsof ze het weten.
Leuk artikel, ik denk dat veel huisdier eigenaren er dingen in herkennen! Maar ik zou ze voor geen goud meer willen missen, hihi 😉
Het zijn toch ook een beetje je kindjes, hè. Marie zal best wel gevoeld hebben dat je niet echt gelukkig was met haar kunstwerk. Mijn kat had trouwens een heel slechte start in zijn leventje. Toen wij hem kregen had hij een flinke groeiachterstand en ik vermoed dat dat de reden is dat geen enkele zak of doos veilig is. Ik kan het dus ook wel relativeren hoor 🙂 Stel je eens voor dat geen rijst in de zak zit, maar stiekem toch een lekker hapje en dat hij mis kan lopen.