Het is zover, ik ben nu officieel een moeder van volwassen kinderen. Gisteren werd mijn jongste prinses namelijk 18 jaar, een echte mijlpaal. Op zulke momenten word je als moeder een beetje nostalgisch en in mijn geval zelfs een beetje filosofisch.
Dubbel
Ze is niet alleen 18 jaar geworden, ze moet binnenkort ook verder beslissen over haar toekomst. De kans is heel groot dat ze vanaf volgend jaar net als haar zus op kamers gaat, of op kot zoals we hier in Vlaanderen zeggen. Voor mij is dit heel dubbel. Aan de ene kant heb ik het nu al elke zondagavond moeilijk als mijn oudste de trein opstapt -en waarschijnlijk wordt dat nog veel erger als ze allebei de trein opstappen- aan de andere kant kijk ik er ook wel naar uit. Ik zorg namelijk al 16 jaar alleen voor mijn 2 meiden. Ik ben dus al 16 jaar lang voornamelijk ‘mama’ maar diep vanbinnen zit het verlangen om ook weer ‘Karin’ te zijn.
Alleenstaand
Elke alleenstaande moeder weet dat het niet altijd gemakkelijk is. Je bent mama en papa tegelijk, moet alle beslissingen alleen nemen en uiteraard ook zorgen dat ze financieel niets te kort komen. Mijn dochters hebben een goed contact met hun vader -hij is gisterenavond ook een glaasje komen drinken om mijn jongste haar verjaardag te vieren- maar bij hun opvoeding was hij niet echt betrokken. Zestien jaar lang draaide mijn hele leven rond mijn kinderen. Ik was taxi, verpleegster, wasvrouw, schoonmaakster, kok, lerares, luisterend oor en zachte schouder. Het was voor mij ook een bewuste keuze om geen serieuze relatie te beginnen en dus alleenstaande moeder te blijven. Ik had geen moment willen missen, dus ik heb absoluut geen spijt dat ik hen altijd mijn prioriteit heb gemaakt. Maar nu ze volwassen worden en hun vleugels uitslaan, kriebelt het ook bij mij om mijn vleugels weer een beetje uit te slaan.
Dingen voor mezelf
Nu moet je je geen extreme dingen voorstellen bij dat vleugels uitslaan. Ik wil gewoon meer dingen voor mezelf doen. Het oprichten van mijn blog is een eerste stap. Ik schrijf heel graag en wie weet heb ik binnenkort weer tijd om niet alleen te bloggen, maar ook verhalen te schrijven. En met het lege huis, komt misschien ook wel het verlangen terug naar een echte serieuze relatie. Ik ben rustig aan opnieuw aan het daten, maar ik vind het toch lastig als dat betekent dat mijn dochter alleen thuis zit. Het lijkt mij ook heerlijk om gewoon te doen waar ik zin in heb. Misschien wil ik af en toe wel in mijn woonkamer dansen in mijn ondergoed met een glas wijn in de ene hand en een zak chips als avondeten in de andere. 🙂 Tja, als ik alleen ben, hoef ik ook niet het goede voorbeeld te geven….
Trots
Vergis je niet, ik heb mijn dochters nog altijd heel graag dicht bij mij. Ik kan ook zo intens trots en gelukkig worden als ik naar mijn kinderen kijk! Soms zitten ze samen op de bank een spelletje te spelen op hun gsm of filmpjes en foto’s te kijken. Tegen elkaar aan, lachend en verbonden. Regelmatig krijg ik dan tranen in mijn ogen van geluk. Vroeger wilde ik minstens 6 kinderen omdat een groot gezin mij zo gezellig leek. Achteraf gezien ben ik blij dat het er geen 6 zijn geworden, maar die gezelligheid en verbondenheid heb ik toch kunnen creëren in mijn kleine gezinnetje. Uiteraard wordt er hier ook regelmatig ruzie gemaakt. Wij zijn een temperamentvolle familie, dus af en toe wordt er hier flink geroepen en met deuren gegooid, maar er wordt even intens voor elkaar gezorgd en van elkaar gehouden. Zo is mijn oudste gisteravond eerder weggegaan bij een verplichte les en heeft ze anderhalf uur in de trein gezeten om toch maar haar zus te kunnen feliciteren. Mijn kinderen laten hun spullen slingeren, ruimen hun was niet op en hebben af en toe een grote mond, maar er is enorm veel liefde in mijn huis en dat is het belangrijkste!
Ik wens mijn prachtige, slimme, volwassen dochters toe dat hun band voor altijd zo sterk blijft. Ouders sterven, relaties gaan voorbij, maar zussen ben je voor eeuwig …
xxx
Lijkt me inderdaad wel een lastige fase als ouder als je kinderen het huis uit gaan maar ongetwijfeld worden de bezoekjes van je kinderen daarna nog leuker en gezelliger.
De tijd gaat razendsnel! je moet genieten van elk moment! Leuk dat je dochters zo leuk overweg kunnen met elkaar! Wil zeggen dat jij dik geslaagd bent in hun warmte mee te geven! <3
De tijd vliegt inderdaad voorbij! Ik ben twintig en woon nog steeds bij mijn ouders, waar i het veel te goed naar mijn zin heb, haha! In ieder geval nog gefeliciteerd met je dochter!
Oh, alvast gefeliciteerd voor de jarige! Ik snap dat het dubbel is.. Gisteren waren ze nog klein, plots gaan ze ’t huis uit.. Iets met tijd en vliegen zeker? Ik ben net begonnen aan mijn avontuur als mama, dus hopelijk komen je tips wat van pas!
Van harte met je dochter. 18 jaar oud erg leuk. Mooi geschreven. Het lijkt me een lastige taak om een mama en een papa tegelijk te zijn, maar ik merk uit je artikel dat je een bijzondere en dappere vrouw bent.
Mooi stuk, kleine kinderen worden zo snel groot het enige wat je kan doen is liefde geven en elke dag heel veel genieten van de mooie momenten 🙂
Kippenvel, mooi geschreven! Ik hoef hier voorlopig nog niet aan de denken, onze jongens zijn net 8 en bijna 10. Maar de tijd gaat zo snel. Van de ene kant krijg je een stukje van jezelf terug als ze het huis uit zijn, maar is er ook een stukje van jezelf weg.
ja het is heel dubbel. Gelukkig zijn ze alleen tijdens de week uit huis als ze studeren, zo heb je het beste van de 2 werelden! 🙂
Allereerst een dikke proficiat aan je dochter!
Mijn eigen kinderen zijn ook geen kleintjes meer: een zoon van 19, een dochter van 15 en een zoon van 8. Soms heb ik spijt dat ze zo snel groot worden, maar het is goed zoals het is en er komen altijd weer nieuwe dingen voor in de plaats.
Mijn oudste zoon zit in het tweede jaar hoger onderwijs, maar woont nog thuis. Mijn dochter is volop aan het puberen en de kleinste is natuurlijk nog maar acht. Een leeg nest heb ik nog niet, maar dat komt er ooit wel aan natuurlijk…
Fijn te horen dat je nieuwe dingen zoekt om jezelf te ontplooien en zelfs te daten. En diep respect dat je jouw dochters voor het grootste stuk alleen heb opgevoed en hen altijd als prioriteit hebt gezien.
dank je wel! Het is absoluut waar wat je zegt; elke nieuwe levensfase is weer verrassend. Het is zo boeiend om ze te zien veranderen en evolueren al mis ik soms wel de onbevangen kleuter-armpjes die rond mijn nek hingen 🙂
Wat een leuk stuk om te lezen. Ik en mijn twee jongere zusjes zijn allemaal al een aantal jaar volwassen, maar je staat er nooit bij stil hoe dat voor de ouders voelt. Nu weet ik zeker dat mijn moeder daar minder sentimenteel over is dan dat jij bent, want wij zijn niet een hecht gezin zoals jullie dat zijn, maar je gaat er wel even bij stil staan! Ben benieuwd hoe ik dat later ervaar als ik hopelijk ook kinderen mag hebben 🙂
Love you xxx
love you 2 birthday girl! xxx